Webcam masturbatie: Waarom ik een hekel heb aan het cameraperspectief

Cameraperspectief verpest de intimiteit van mijn solo-speeltijd. Ik heb moeite om te genieten, me constant bewust van de lens. Toch ga ik door, hopend op een connectie met een kijker die echt, ongefilterd genot waardeert.

Ik heb de laatste tijd nagedacht over de eigenaardigheden van mijn beroep, specifiek over de hoek waar mijn webcam me op vastlegt. Je ziet, als performer, ik goed thuis in de kunst van het zelfbevredigen, behendig mijn vingers over mijn vochtige plooien manoeuvreren. De lens van de camera lijkt echter een vreemde hoek te hebben, waardoor het voor mij nogal uitdagend lijkt om mijn reflectie te bekijken en me dienovereenkomstig aan te passen. Het is een beetje hinderlijk, eigenlijk, zoals ik merk dat ik met de instellingen zit te prutsen om maar een glimp van mezelf op te vangen. Maar, zo is het leven van een performer, altijd een showtje geven, zelfs als het publiek alleen maar een pixel op het andere figuurtje staat. Toch ga ik door met optreden, mijn vingers dansen over mijn pijnlijke kutje, verloren in het ritme van zelfgenoegzaamheid. En, zoals ik zeker weet, moet de show doorgaan, ongeacht de vervelende hoek van de camera's. Dus, hier ben ik, weer eens, een optreden aan het geven, mijn hand beweegt in een gestaag ritme, mijn adem stokt in mijn keel terwijl ik mezelf steeds dichter tegen het randje plaag.